Het lijkt allemaal plots polyamorie wat de klok slaat.
Ik heb een open relatie,
maar de andere partij moet nog worden ingelicht.
Alsof we het niet over mensen hebben maar over het weerbericht.
Dating apps gevuld met casual cases,
de nieuwste trend in relatieland.
Mijn maag keert er telkens van om.
Op zoek naar een relatie
maar niet gewijd aan één persoon.
Leer eerst eens wat échte loyaliteit is, denk ik dan.
Leer eerst eens om je eigen rugzak aan te pakken,
je ziel bloot te leggen,
te zijn met échte kwetsbaarheid.
Een kwetsbaarheid die verder gaat dan de laag kleren die snel wordt uitgegooid.
Een intimiteit die enkel ontstaat in commitment die verder reikt dan een nacht.
Leer eens terug investeren in iets dat de behoefte van het moment overschrijft.
Iets waarin de puurste vrijheid te ervaren is maar die slechts door de diepste toewijding kan bestaan.
Don’t get me wrong.
Ik heb niks tegen open relaties, polyamorie en all that jazz.
Iedereen mag lekker doen waar hij zin in heeft.
Waar ik echter van ga brullen als een leeuw,
is wanneer de puurheid van een idee wordt verkracht.
Wanneer te pas en te onpas met deze termen wordt gejongleerd zonder het flauwste benul van wat het werkelijk inhoudt.
Van de desastreuze gevolgen wanneer blijkt dat het allemaal een beetje verkeerd werd ingeschat.
Wanneer iets dat in de grond een gigantische reis is in transparantie, respect en authenticiteit wordt gereduceerd tot een simpel wegvluchten voor verantwoordelijkheid en een illusionaire vlucht naar vrijheid.
Ik pas er overigens voor op dit moment.
Call me old school or whatever you like,
maar in mijn eigen authenticiteit voel ik dat ik daar niet ben.
Zelfs niet in de puurheid van het concept.
Ik sta niet open om te delen als ik daarmee nog mezelf verwond.
Ieder zijn eigen reis.
Ik zou soms echter wensen, met iets meer bewustzijn
over waarvoor we tekenen.