De krijgster, de jageres, de amazone…
Oh wat kende ik dit archetype van de vrouw maar al te goed, bedacht ik me, toen ik mijn research deed voor de Queens Retreat.
De onafhankelijke vrouwelijke geest wiens voornaamste doel het bereiken van vrijheid en soevereiniteit is. Degene die doelgericht, competitief (met zichzelf) en volledig toegewijd is aan de zaken waar ze om geeft. De vrouw die op niemand anders vertrouwt dan zichzelf en vaak een natuurlijke beschermer is voor andere vrouwen.
Check. Check. Check.
Maar ook degene die vanuit haar schaduwkant kwetsbaarheid vermijdt in een poging om totale onafhankelijkheid te behouden en degene die afstandelijk en emotioneel onbeschikbaar wordt, waardoor ze mensen wegduwt.Oeps…
Check and… check.
Het was een eye-opener destijds om mezelf te herkennen in de lichtzijde van de krijgster maar vooral ook een uitnodiging om haar schaduwkanten te erkennen en accepteren. Maar dat was niet het enige. Want de verkenning van de vrouwelijke archetypen leerde me dat ik niet enkel haar was. Ik herkende er zovelen die ik had geleefd en had belichaamd: de moeder, de zuster, de maagd, de minnares, de wilde vrouw… en ik werd uitgenodigd om een aantal van hen dieper te gaan beleven: de heelster, de priesteres en natuurlijk… de koningin.
Het is nog steeds een reis, begrijp me niet verkeerd. Eentje met licht- en schaduw die mogen worden verkend, belichaamd, geëerd en gevierd. Maar wat een verrijking dat het nu is om het te mogen doe vanuit de veelvuldigheid als vrouw.Wat een feest om dat alles te mogen en kunnen zijn!