Er zijn zo van die mensen die altijd klaar staan voor iedereen. Gevers, zullen we ze voor de gemakkelijkheid even noemen. Het is een mooie eigenschap om van waarde te zijn voor een ander door te geven.
Echter er dient een onderscheid te worden gemaakt.
Er zijn namelijk twee soorten gevers: de geconditioneerde gevers en de vrije gevers.
De vrije gevers geven vrijuit zonder iets terug te verwachten. Ze geven om te geven. Onvoorwaardelijk. Een andere eigenschap die vrije gevers bezitten is dat ze even goed kunnen ontvangen als ze geven. Een laatste eigenschap, die deze mensen bezitten, is dat ze weten dat ze niet iets hoeven te ‘doen’ om te geven, dat ze ook van waarde zijn als ze niet geven. Ze weten dat ze gewoon, door intrinsiek zichzelf te zijn, ook al van waarde zijn. Dat ook dat geven is. En daarmee maken ze een natuurlijke loop compleet.
Geconditioneerde gevers daarentegen zijn gevers die -doorgaans in hun jeugd al- het gevoel verloren dat ze van waarde zijn door gewoon zichzelf te zijn. Ze denken dat ze constant iets moeten doen voor anderen, iets moeten ‘geven’, en dan pas waarde hebben. Ze ontlenen als het ware hun zelfwaarde aan het geven aan en het doen voor anderen.
Daarnaast zijn ze vaak niet in staat om te ontvangen, met als gevolg dat ze blijven geven tot ze leeg zijn. Wat ze niet beseffen is dat ze daardoor de natuurlijke loop van geven en ontvangen verstoren.
Vaak zien ze ook niet dat zij het ontvangen zelf in de weg staan.
‘Neen, het is ok zo’, ‘Laat maar’, ‘Hoeft niet’, zijn typische antwoorden van een gever die niet kan ontvangen. Antwoorden die allemaal bijdragen aan die onbewuste leegte die alleen maar groter wordt doordat er niets terug in mag worden ontvangen.
Herken jij jezelf in die laatste categorie? Dan is het misschien een idee om een keer bewust in dankbaarheid en ontvankelijkheid te gaan zitten. Om een volgende keer als iemand hulp aanbiedt, gewoon te zeggen: ‘Ja, dank je wel’.
Dat zal mogelijk ongemakkelijk voelen in het begin. De kans is groot dat je meteen het gevoel krijgt iets terug te willen ‘doen’. Als je dat voelt, pauzeer dan en besef, dat anderen de kans en ruimte geven iets voor jou te doen, ook een vorm van geven is…
