Ik als transformationeel trainer en coach? Ik kende toch alle truuken van de foor!?
En toch kwam ook ik (Nathalie) vorig jaar mijn grenzen tegen.
En nog niet een klein beetje.
De oorzaak?
Er was er niet slechts eentje.
Het was een opstapeling van een aantal dingen waardoor mijn zenuwstelsel onbewust sinds Covid nog weinig rust had gekend. Op geen enkel vlak in mijn leven.
Een business die door de hele Covid-situatie financieel zodanig zware klappen te verwerken had gekregen dat ze het bijna niet overleefde.
Een persoonlijke relatie die mijn grootste angsten en pijnen glashelder weerspiegelde maar waarin ik bewust was blijven staan om er doorheen te groeien.
Een toxische professionele samenwerking die me tot het uiterste van mezelf dreef en me liet kennismaken met de donkerste én lichtste stukken van mezelf.
Onbewust was ik al enkele jaren vanuit overlevingsmodus aan het opereren.
Mijn passie en enthousiasme hadden echter veel kunnen tackelen en soms zelfs verbergen. Zelfs voor mezelf.
Aan doorzettingsvermogen, wilskracht en integriteit nooit een tekort.
Mijn mindset was zodanig sterk ontwikkeld dat ik mijn eigen gevoelens en grenzen weglachte, joggend op de loopband, luisterend naar het zoveelste webinar.
Tot de energie van mijn ochtendroutine plots na een uurtje uitgewerkt bleek.
Tot ik begon te vergeten waar ik mijn telefoon had gelegd, hoe een goede vriendin heette, wanneer mijn dochter naar de turnles moest (waarvan de uren overigens al maandenlang dezelfde waren), …
Tot mijn beste tools niet meer konden verhinderen dat de tranen uit mijn ogen liepen, zonder specifieke oorzaak.
Pas toen het doktersbriefje kwam voor een maand rust, viel alles in elkaar als een kaartenhuis. Eindelijk had iemand me toestemming gegeven.
Neen, ik hoefde niet nog meer getraind te worden in daadkracht, volharding, integriteit of ondernemerschap.
Ik moest net naar de andere kant van de polariteit bewegen: naar de rust en ontspanning, het loslaten en de overgave, de verzachting en de lichtheid.
Het duurde 2 maanden vooraleer ik aan die beweging kon beginnen.
Het werd pas mogelijk toen ik mezelf de ruimte en tijd gaf om te helen. Toen ik voor het eerst de vraag stelde: ‘Wat ben ik eigenlijk aan het bewijzen en voor wie?’
Toen ik stopte met van maand tot maand op een nieuwe goedkeuring van de dokter te wachten maar mezelf een langere periode gaf, onafhankelijk van de druk en verwachting van de maatschappij.
Toen pas kon ik terug beginnen (op)bouwen.
Wat ik daarvoor gebruikte?
Ademhalingsoefeningen om mijn zenuwstelsel te kalmeren en te reguleren maar tevens ademen om mijn emoties ruimte te kunnen geven.
Een detoxkuur die koffie, alcohol en suikers en dergelijke voor geruime tijd uit mijn wereld bande.
Ondersteuning met supplementen zoals magnesium, vitamine C, ashwagandha, …
Groene theetjes van brandnetel & mariadistel
Energetische ochtendroutines van Donna Eden
Lichte krachtoefeningen afgewisseld met cardio
Wandelingen in de natuur
Gesprekken met vrienden
Nachten van 9 tot 10u slaap
Coaching
Bijna stuk voor stuk tools en tricks die aan bod komen in onze Energy Boostcamp met Saartje Vandendriessche.
Dit keer niet voor onderhoud maar voor heling en een algehele reset, aangevuld met nieuwe inzichten rond het zenuwstelsel, de nervus vagus en de psoas.
Ik mocht terug aan de levende lijve de kracht en rijkdom ervaren van een aantal basistools die maar al te gemakkelijk uit het oog verloren raken in onze dagelijkse ratrace.
En zo klom ik terug overeind, dag na dag. Stukje voor stukje.
Rijker en helderder. Gevoeliger, scherper en bewuster.
Maar vooral, dankbaar.
Dankbaar dat ik kon en mocht ervaren en daardoor kon aanvullen en verrijken.
Dat me opnieuw duidelijk werd hoe essentieel het is wat we doen en brengen in onze Energy Boostcamp en dat je zelfs als je ‘alle truuken van de foor kent’, nog kan ‘overvallen’ worden door een specifieke set aan omstandigheden.
Merken dat je zelfs dan nog in staat bent om jezelf terug ‘on track’ te krijgen met hetgene wat je predikt, nou, dat was me de hele ervaring absoluut waard.