Een uitspraak die vaak aan bod komt tijdens onze Queens retreats, waarop instemmend wordt geknikt en die al dan niet met een traan wordt benadrukt.
Geen gemakkelijk gegeven. Ook onze mannen zijn namelijk het product van een patriarchale samenleving die eeuwenlang de scepter zwaaide. Een samenleving waarin hen niet werd geleerd om met emoties om te gaan. Sterker nog, waar vaak geen plaats was voor hun emoties.
En dus hebben wij vrouwen daar een cruciale rol in te spelen, om dat mee terug recht te trekken en in balans te brengen met de ondersteuning van ons hart en in vertrouwen.
Waar het schoentje echter knelt is dat veel vrouwen nog gebukt gaan onder de impact die datzelfde verleden voor ons had, en nog steeds heeft in veel gevallen.
Zoveel vrouwen die niet werden erkend, gezien, gehoord, …
Vrouwen die hun woede niet durven tonen uit angst om gek te worden genoemd, ‘te veel’, ‘te intens’…
Vrouwen die hun kracht niet durven tonen uit angst geen partner meer te vinden.
Vrouwen die hun stem niet durven gebruiken uit angst te worden weggehoond.
Vrouwen die hun eigen noden altijd op de laatste plaats zetten.
Kleine meisjes die alleen maar werden liefgehad als ze braaf, lief, mooi en gedienstig waren.
Zoveel pijn en zoveel verdriet die nog geen ruimte mochten krijgen om te zijn.
En met die lading zouden wij er dan nu opnieuw moeten staan voor onze mannen?
Het antwoord daarop is ja.
Want in ons hart is dat wat we écht willen. Er voor hen staan. In liefde en ondersteuning.
Dat betekent echter niet dat we onze eigen pijn moeten verloochenen of dat we hem moeten bagatelliseren, neen… dat zou slechts de wonde versterken.
Wat we kunnen doen is kiezen voor heling bij elkaar. Om samen te komen onder vrouwen en daar te verbinden. Te praten, te huilen en te roepen als dat is wat nodig is. In een veilige ruimte waar we gedragen worden zonder oordeel en we terug helemaal worden gezien, gehoord en erkend. Waar we mogen zijn en waar we niets moeten doen.
Waar alle stukjes van ons terug thuis mogen komen en rust kunnen vinden.
Waar we draagkracht vinden bij elkaar om terug naar huis te keren en draagvlak te kunnen bieden.
Lieve sterke vrouw, ook jij bent welkom. Voor heling, voor verbinding, voor ondersteuning, voor vrouwelijk leiderschap.