Samen, niet alleen! Hoe graag werk jij samen? Hoe fijn vind jij het om iets samen met anderen te ondernemen? Hoe breng jij je vakantie door? Alhoewel ieder van ons zo nu en dan de behoefte heeft om alleen te zijn, brengen we de meeste tijd samen met anderen door.
Samen zit in onze genen.
Onze vroege voorouders konden niet overleven in hun eentje en waren op elkaar aangewezen om samen zorg te dragen voor voortplanting, opvoeding en overleven. En ook tegenwoordig spreken we van een ‘samenleving’. Je zult het dus samen moeten doen. En hoe beter jij in staat bent het samen tot wasdom te laten komen, hoe vloeiender je leven en dat van anderen om je heen stroomt. Een van de manieren om het samen te laten groeien zit in de wijze van communiceren, specifiek coachend communiceren!
Ben jij iemand die altijd adviezen geeft? Het denkt beter te weten wat voor een ander de juiste keuze is of graag jouw zin doordrijft? Of ben jij iemand die eerst vragen stelt, anderen uitnodigt hun zienswijze te delen, waarbij jij aandachtig luistert, zonder ze in de rede te vallen? Dit laatste plaatst het ‘samen’ voorop.
Opvoeding? In een situatie waarin ik getuige was dat mijn zoon van 17 een zakje wiet uit z’n jaszak liet vallen, wekte bij mij een dominante, belerende reactie op! Gelukkig was ik in staat mijn dominante reactie ‘te hebben’ in plaats van dat deze reactie ‘mij had’, en met hem hierover in gesprek te gaan. Ik toonde oprechte nieuwsgierigheid en begon vragen te stellen. Alhoewel hij niet gelijk bereid was mijn vragen te beantwoorden, bleef ik in vertrouwen en zonder veroordeling doorvragen naar het wat – hoe vaak – wanneer – waarom. Langzaam opende hij zich en liet weten dit vaak met z’n vrienden te doen. Het gaf hem ontspanning en zorgde dat hij samen met zijn vrienden plezier beleefde. Tot slot vroeg ik hem “als jij jezelf een norm zou opleggen over hoe vaak je gaat smoken, wat kies je dan?”. En met zijn antwoord kon ik instemmen. De relatie is gegroeid, hij voelde zich gezien en erkend en zonder hem iets vanuit mezelf op te leggen heb ik hem uitgenodigd te kiezen wat hij voor zichzelf klopte.
Een ander voorbeeld waarin de wijze van communiceren bijdraagt aan samen was toen mijn dochter voor 6 maanden ging reizen in Azië. Eenmaal geland in Bangkok, overviel haar de eenzaamheid, het verlangen naar Nederland. Ze wilde niets liever dan meteen weer naar huis. Als ouders zeiden we, dat elke keuze die je maakt, juist is. Echter stelden we ook aan haar de vragen “waarom ze 6 maanden wilde reizen”? “Wat was ook alweer je doel?” En “wat als je sterker bent dan de gevoelens en emoties die nu opspelen?”
Het is niet erg dat die emoties er zijn, geef ze ruimte.
En wat als je alsnog de trein pakt naar je volgende bestemming? Aan het begin van haar reis hadden we meermaals per dag Skype sessies van 3 kwartier tot ca. een uur. De keuze om voorbij haar beperkende gedachten en gevoelens te gaan, had ze eigenlijk al snel gemaakt, daarna was er vooral de behoefte aan verbinding, vertrouwen en aanmoediging. Ze heeft haar reis afgemaakt, weliswaar in een korter tijdsbestek van 3 ½ maand. En ze is hiermee een ervaring rijker.
De ander uitnodigen eigen keuzes te maken, haar vertrouwen geven dat ze het wel weet én niet gehecht te zijn aan welke keuze zij maakt, gaf haar de ruimte om in vrijheid te kiezen. Het heeft onze band sterker gemaakt. Samen houdt soms ook in dat je liefdevol mag confronteren zodat de ander waarmaakt waar ze diep van binnen al in geloofde.
En zo zijn er legio voorbeelden waarbij je vanuit coachend communiceren, anderen laat kijken wat past bij hen en wat aansluit bij het samen. Als we mensen gaan vragen naar wat ze echt willen of wensen én oprecht luisteren, vertrouwen geven en meebewegen, dan groeien we samen. Daarvoor moet je wel bereid zijn om de controle los te laten, want vertrouwen geven en controle willen houden, gaan niet samen. Durf jij te ‘dansen’ met de mensen om je heen? Durf jij voorbij het ego te gaan om samen te ontdekken hoe jullie samen kunnen floreren?
Een hartegroet voor jou,
Charles
